ارزیابی درون‌گروهی بخش پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال 1381

مقدمه: ارزیابی درونی گروه‌های آمـوزشی پزشکی از جایگاه خاصی برخوردار است. بخش پزشکی اجتماعی نیز به عنوان یک گروه آموزشی با رسالت تربیت دانشجویان کارآمد و با دیدی جامعه‌نگر از این امــر مستثنی نمی‌باشد. این تحقیق برای تعیین بازده فعالیت‌های آموزشی و غیرآموزشی و سنجش میزان مطلوبیت عوامل مؤثر بر آنها و نیز اقدامات لازم جهت بهبودی فعالیت‌های گروه، اهمیت دارد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر در سال 1381 با استفاده از الگوی اعتباربخشی و طبقه‌بندی گورمن انجام شد. عوامل مورد ارزیابی عبارت بودند از: مدیرگروه، اعضای هیأت علمی، عرصه‌ها، وسایل و تجهیزات. اطلاعات از طریق پرسش‌نامه‌ها و چک لیست‌ها جمع‌آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مجموع، بیش از 600 ملاک با ویژگی‌های متعدد ارزیابی شدند. یافته‌ها: نتایج ارزیابی نشان داد که وضعیت مدیرگروه با امتیاز 54/2 رتبه رضایت‌بخش بود. هیأت علمی از نظر فعالیت‌های علمی ـ پژوهشی با امتیاز 02/2 و ارتباط با سایر مراکز علمی با امتیاز 2 رتبه مرزی و از نظر سابقه آموزشی و رشته تخصصی، الگوی رفتاری، مشاغل اجرائی و نحوه حضور در واحدهای دانشگاهی، رتبه بسیار قوی را احراز نمودند. نظرات دانشجویان در مورد اعضاء هیأت علمی و ارائه دروس تئوری رتبه خوب، در مورد کارآموزی و کارورزی رتبه بیش از رضایت‌بخش تا قوی، متغیر بوده است. بیشترین کمبود، وسایل و تجهیزات در مراکز بهداشتی درمانی روستائی و مناسب‌ترین وسایل، فنی و اداری موجود در محل استراحت دانشجویان کارورز مشاهده شده است. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که اعضای هیأت علمی گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی سمنان در زمینه فعالیت‌های علمی- پژوهشی و ارتباط با سایر مراکز علمی، نیاز به فعالیت بیشتری دارند؛ هرچند در بسیاری از ملاک‌ها از وضعیت مطلوبی برخوردارند. هم‌چنین گروه از نظر تجهیزات مورد نیاز جهت بهبود فعالیت‌های آموزشی به حمایت بیشتر مسئولین دانشگاه نیازمند می‌باشد.